بدرقه‌ای باشکوه برای صدای ماندگار دوبله ایران
منوچهر والی‌زاده، صدای ماندگار دوبله ایران، در میان اندوه دوستدارانش بدرقه شد.
به گزارش میزهنری، مراسم تشییع پیکر منوچهر والی‌زاده، دوبلور برجسته و چهره ماندگار عرصه صداپیشگی، روز جمعه سوم اسفند با حضور گسترده مردم، هنرمندان و همکاران این هنرمند در خانه هنرمندان ایران برگزار شد. این مراسم که با اجرای فرزاد حسنی همراه بود، تحت تأثیر بارش باران، حال و هوایی احساسی و غمگین داشت.
صدایی که با نسل‌ها همراه شد
محمود قنبری، دوبلور و مدیر دوبلاژ، در نخستین سخنرانی خود، از ۶۵ سال فعالیت حرفه‌ای والی‌زاده یاد کرد و گفت:
“ستاره‌ای در آسمان دوبله ایران غروب کرد. از سال ۱۳۳۸ تا نیمه ۱۴۰۳، صدای او در هزاران ساعت فیلم و سریال، همراه مردم بود. از تام کروز تا ادی مورفی، از تام هنکس تا ویل اسمیت، صدای او بخشی از خاطرات سینمایی ماست.”
او افزود: “والی‌زاده با میکروفن و میز دوبله زندگی می‌کرد. او عاشقانه به کارش وفادار بود و هیچ‌کس جایگزین او نخواهد شد.”
جایگاهی رفیع در تاریخ دوبله
علی دهکردی، مدیرعامل خانه سینما، نیز با اشاره به جایگاه بی‌بدیل این هنرمند گفت:
“امروز قطعه مهمی از تاریخ سینما را بدرقه می‌کنیم. او یکی از چهره‌هایی بود که دیگر تکرار نخواهد شد. امیدوارم روزی محققان بررسی کنند که چگونه ستارگان دوبله توانستند نقشی را با صدا بازسازی کنند، به شکلی که در ذهن و دل مردم ماندگار شود.”
خاطره‌سازی در تمام عرصه‌ها
منوچهر زنده‌دل، دوبلور، از تأثیر گسترده والی‌زاده در هنر دوبله، رادیو و تئاتر سخن گفت و تأکید کرد:
“محال است که چهره تام کروز یا ادی مورفی را ببینید و صدای منوچهر والی‌زاده را به یاد نیاورید. او در همه عرصه‌ها خوش درخشید و خاطرات بی‌شماری برای مردم ساخت.”
ایرج راد، بازیگر سینما و تئاتر، نیز در سخنانی با اشاره به صدای ماندگار والی‌زاده گفت:
“فکر نمی‌کنم روزی بوده باشد که ملت ایران صدای او را از رادیو یا تلویزیون نشنیده باشند. او با تعهد و عشق، عمر خود را وقف هنر کرد.”
دوبله ایران یتیم شد
در ادامه، شراره حضرتی، دوبلور و نماینده بانوان گوینده، ضمن ابراز اندوه، اظهار داشت:
“برای ما سخت است که دیگر صدای او را نخواهیم شنید. دوبله ایران یتیم شده است. همه امید داشتیم که بهبود یابد و بازگردد، اما ستاره‌ای خاموش شد که دیگر تکرار نخواهد شد.”
عباس مطمئن‌زاده نیز با یادآوری نقش‌های خاطره‌انگیز والی‌زاده گفت:
“از اولین سریال‌های تلویزیونی دوبله‌شده، صدای او همراه ما بود. بسیاری از بازیگران به واسطه صدای او در ایران محبوب شدند. او حتی در روزهای بیماری، آرزو داشت که بار دیگر جای تام کروز صحبت کند.”
پایان یک عصر در دوبله ایران
ایرج نوذری در بخش دیگری از مراسم اظهار داشت:
“ما چهار منوچهر در دوبله ایران داشتیم: والی‌زاده، نوذری، اسماعیلی و زمانی. خوشبختانه جوانی مثل منوچهر زنده‌دل هست که این راه را ادامه دهد. این نسل، کاری کردند که اگر به آن‌ها توجه کنیم، گامی رو به جلو خواهیم برداشت.”
در بخش پایانی، خسرو والی‌زاده، برادرزاده زنده‌یاد والی‌زاده، به نمایندگی از خانواده گفت:
“او عاشق زندگی، خانواده و کارش بود. دوست داشت زنده بماند و باز هم برای مردم صداپیشگی کند، اما نشد. فکر می‌کنم او هیچ‌گاه فراموش نخواهد شد.”
در پایان، پس از اقامه نماز میت، پیکر منوچهر والی‌زاده با بدرقه دوستدارانش به سمت بهشت زهرا (س) منتقل شد. دوبله ایران یکی از مهم‌ترین صداهای خود را از دست داد، اما خاطرات و نقش‌آفرینی‌های او، برای همیشه در ذهن و قلب علاقه‌مندان به سینما و دوبله ماندگار خواهد بود.
