سقوط؛ ویرانی انسان در لجنزار تمدن
رمان سقوط از آلبر کامو، با ترجمه هدی مظفری بایعکلایی و انتشار از سوی انتشارات نگاه، روایتی تلخ از زوال انسان و جامعه است؛ جایی که فساد فردی و جمعی در ظاهری فریبنده پنهان شده و سقوط، تنها سرنوشت ممکن به نظر می‌رسد.
به گزارش میزهنری،رمان سقوط، نوشته آلبر کامو، با ترجمه هدی مظفری بایعکلایی و از سوی انتشارات نگاه منتشر شد. این اثر، همچون دیگر نوشته‌های کامو، کاوشی فلسفی در ماهیت انسان، جامعه و زوال است.
سقوط روایت‌گر ویرانی تدریجی یک فرد، تمدن و جامعه است. راوی داستان، که گرفتار فساد درونی و اجتماعی است، در جدالی بی‌پایان میان پذیرش و انکار قرار دارد. او که در بطن این تباهی غوطه‌ور است، با تأمل بر آن، به نوعی تعالی paradoxical دست می‌یابد—تعالی‌ای که در حقیقت، چیزی جز اوج زوال نیست.
کامو در این رمان تصویری تلخ اما واقعی از روابط انسانی ترسیم می‌کند؛ جایی که قدرت، سلطه‌گری و سلطه‌پذیری به شکل عادی درآمده‌اند و جامعه با حفظ ظواهر، خود را از رویارویی با حقیقت تلخ معاف می‌کند. اما صدای قربانیان، همچنان در پس‌زمینه ذهن‌ها طنین‌انداز است، و در نهایت، چاره‌ای جز پذیرش سقوط باقی نمی‌ماند.
