ایران و عصر روشنگری؛ نگاهی به تأثیر ایران بر اندیشه متفکران اروپایی
کتاب “ایران و عصر روشنگری” با ترجمه شهربانو صارمی و تألیف سیروس مسروری، ویتنی مَنیز و جان کریستین لاورسن، به بررسی نگاه متفکران عصر روشنگری به فرهنگ، تاریخ و ادیان ایران می‌پردازد.
به گزارش میزهنری،کتاب “ایران و عصر روشنگری” به قلم سیروس مسروری، ویتنی مَنیز و جان کریستین لاورسن و با ترجمه شهربانو صارمی توسط انتشارات ققنوس در ۳۶۰ صفحه منتشر شد. این کتاب که در نوبت چاپ اول به بازار عرضه شده است، مجموعه‌ای از نه مقاله را دربرمی‌گیرد که توسط متخصصان مطالعات ایران‌شناسی و عصر روشنگری به رشته تحریر درآمده‌اند.
موضوع اصلی کتاب بررسی نسبت ایران و متفکران عصر روشنگری، به‌ویژه اندیشمندان فرانسوی، است. نویسندگان در این مقالات به این پرسش محوری پاسخ می‌دهند که متفکران عصر روشنگری چگونه به فرهنگ، تاریخ، ادیان و مذاهب ایران می‌نگریستند و چگونه از اطلاعات خود درباره ایران در فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی خود بهره می‌بردند.
عصر روشنگری دوره‌ای بود که متفکران آن با نظام‌های سیاسی استبدادی، نهاد کلیسا، خرافات دینی و جهل عمومی به مبارزه برخاستند. در این میان، اطلاعاتی که این اندیشمندان از طریق کتاب‌ها و سفرنامه‌ها درباره ایران به دست می‌آوردند، به عنوان یکی از منابع فرهنگی مهم در نقد و ارزیابی باورها و نهادهای اروپایی مورد استفاده قرار می‌گرفت.
نویسندگان مقالات این کتاب با استناد به منابع مختلف، نشان می‌دهند که چگونه متفکرانی چون دیدرو، ولتر، منتسکیو، بِل و لیتلتون به ایران نگاه می‌کردند و چگونه از اطلاعات مربوط به ایران در مبارزات فکری و سیاسی خود استفاده می‌کردند.
خوانندگان این کتاب نه تنها با آرای متفکران عصر روشنگری درباره ایران آشنا خواهند شد، بلکه با سفرنامه‌ها و جهانگردانی که ایران عصر صفوی را توصیف کرده‌اند نیز آشنا می‌شوند. علاوه بر این، از آنجا که روشنفکران ایرانی دوره مشروطه تحت تأثیر فرهنگ فرانسوی و انگلیسی عصر روشنگری قرار داشتند، این کتاب به بررسی تأثیر آرای این متفکران بر درک منورالفکران ایرانی از ایران نیز می‌پردازد.
کتاب “ایران و عصر روشنگری” سیر و سیاحتی است در تاریخ ایده‌ها و تحولات فکری که خوانندگان علاقه‌مند به مطالعات ایران‌شناسی و تاریخ اندیشه را دست‌خالی نخواهد گذاشت. این اثر به‌ویژه برای پژوهشگران و دانشجویان حوزه‌های تاریخ، فلسفه و مطالعات فرهنگی منبعی ارزشمند محسوب می‌شود.
