ظهور و سقوط ستارگان، حکایت‌های پندآموزی برای نسل جوان
ادی مورفی از شوخی “نژادپرستانه” دیوید اسپید در SNL و تجربه مواد مخدر با رابین ویلیامز می‌گوید
به گزارش میزهنری،ادی مورفی، کمدین مشهور، در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز خاطرات گذشته خود را مرور کرده و از جمله به شوخی “نژادپرستانه” دیوید اسپید در برنامه Saturday Night Live (SNL) سال 1995 اشاره می‌کند.
در آن برنامه، اسپید تصویری از مورفی را نشان می‌دهد و می‌گوید: “نگاه کنید بچه‌ها، یک ستاره دنباله‌دار در حال سقوط. آرزو کنید.” این شوخی در زمانی بود که مورفی پس از چند سال درخشش، با فیلم “خون‌آشام در بروکلین” (Vampire in Brooklyn) شکست تجاری را تجربه کرده بود.
مورفی در این مصاحبه می‌گوید: “بیشتر بازیگرانی که با آن برنامه شروع کرده‌اند، کارنامه‌های درخشانی ندارند. شخصی بود. فکر کردم: «چطور می‌توانی این را بگویی؟» با کارنامه من شوخی می‌کنی؟ واقعاً؟ یک شوخی درباره کارنامه من؟ بنابراین به نظر من غیرمنصفانه بود. و فکر کردم – به نظر نژادستیزانه می‌آمد.”
مورفی که از سال 1980 تا 1984 در SNL حضور داشت، از تعجب خود از تأیید این شوخی توسط تهیه‌کنندگان برنامه می‌گوید: “پخش آن سریال متوقف می‌شد اگر من برنمی‌گشتم، اما حالا یکی از بازیگران با کارنامه من شوخی می‌کند؟ و می‌دانم که به راحتی نمی‌تواند آن را گفته باشد. یک شوخی باید از چند کانال عبور کند. بنابراین تهیه‌کنندگان فکر کرده‌اند که گفتنش اشکالی ندارد. اما هرگز نمی‌بینید که در آن برنامه کسی با کارنامه کسی شوخی کند.”
اسپید بعد از این شوخی با مورفی تماس می‌گیرد و می‌گوید که از آن حس بدی دارد. مورفی که در سال 2019 به SNL بازگشت، اضافه می‌کند: “در دراز مدت ایرادی ندارد. خیلی خوب جواب داد. مشکلی با دیوید اسپید ندارم. با لورن مایکل (تهیه‌کننده برنامه) مشکلی ندارم. به SNL برگشتم. با هیچ‌کس مشکلی ندارم. فقط محبت میان ماست.”
مورفی در بخش دیگری از مصاحبه به یاد می‌آورد که رابین ویلیامز و جان بلوشی در دهه 1980 در یک بار به او کوکائین تعارف کرده‌اند: “به یاد می‌آورم که 19 ساله بودم، به بلوز بار رفتم. من بودم و بلوشی و رابین ویلیامز. شروع کردند به مصرف کوکائین، اما من می‌گفتم: «نه، من نمی‌خواهم.»”
بازیگر “پلیس بورلی هیلز” (Beverly Hills Cop) می‌گوید که هرگز به مواد مخدر علاقه‌ای نداشته است: “نمی‌خواستم موضع اخلاقی بگیرم. فقط علاقه نداشتم. تمایل و کنجکاوی نداشتن، به نظر من مشیت الهی است. در آن لحظه خداوند از من مراقبت می‌کرد.”
مورفی ظهور و سقوط بسیاری از ستارگان از جمله مایکل جکسون، الویس پریسلی و ویلیامز را “حکایت‌های پندآموز” می‌داند. بلوشی در 33 سالگی از اوردوز هروئین درگذشت، ویلیامز در 63 سالگی به زندگی خود پایان داد و “سلطان پاپ” و “سلطان راک اند رول” دچار مرگ و میرهای غیرمنتظره شدند.
مورفی می‌گوید: “وقتی خیلی جوان باشید و به شهرت برسید، به‌ویژه در مورد هنرمندان سیاه، مثل زندگی در یک میدان مین است. هر لحظه ممکن است اتفاقی بیفتد که همه‌چیز را به باد دهد… حالا در این سن، به گذشته نگاه می‌کنم و می‌گویم: «عجب، سی و پنج سال در میدان مین حرکت کردم.» چگونه ممکن است که 35 تا 40 سال از میدان مین عبور کنی؟ چیزی باید از شما مراقبت کرده باشد.”
