گفتگوی اختصاصی
سی و پنجمین نمایشگاه کتاب تهران: شور و شعف در کنار حسرتی که بر جای ماند
سی و پنجمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به کار خود پایان داد. در این میان، عبدالرحیم سعیدی راد، شاعر و نویسنده پیشکسوت کشور، در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار میزهنری به بیان نظرات خود پیرامون این دوره از نمایشگاه پرداخت.
سعیدی راد در ابتدای صحبت خود، نمایشگاه کتاب را محلی برای عرضه و نمایش کتاب دانست و گفت: ناشران تلاش‌ها و محصولات یکساله خود را در این نمایشگاه در مقابل دید مردم قرار می‌دهند.
وی در ادامه به نقش نمایشگاه در جریان‌سازی ادبی اشاره کرد و افزود: هر ساله شاهد اتفاقات مختلفی در نمایشگاه کتاب هستیم که اصلی‌ترین آن جریان‌سازی ادبی است که تا چندماه بعد از برگزاری نمایشگاه نیز ادامه پیدا می‌کند.
این شاعر و نویسنده پیشکسوت، حضور افرادی با لباس شاعران بزرگ، نشست‌های ادبی و فرهنگی با حضور کارشناسان و البته شلوغ بودن همیشگی غرفه‌های کودک و نوجوان را از جمله جذابیت‌های نمایشگاه امسال برشمرد.
سعیدی راد همچنین به استقبال کم‌نظیر از کتاب عادل فردوسی‌پور اشاره کرد و گفت: تشکیل صف طولانی برای یک کتاب از هرکسی و هر موضوعی لذت‌بخش است.
با این حال، وی به برخی از اتفاقات ناخوشایند نمایشگاه نیز اشاره کرد و گفت: موضوعاتی مانند دست‌فروش‌ها و سرقت از غرفه ترکیه و سرقت موتورسیکلت یکی از خبرنگاران از جمله این اتفاقات بودند.
سعیدی راد در بخش دیگری از صحبت‌های خود به موضوع بن‌های نمایشگاه کتاب پرداخت و گفت: متاسفانه قیمت کتاب‌ها افزایش زیادی داشته و بن‌های 700 هزار تومانی کمک چندانی به علاقه‌مندان نمی‌کنند. مردم با حسرت به کتاب‌ها نگاه می‌کنند. چون نمی‌توانند بخرند و وسعشان نمی‌رسد!
وی در پایان صحبت‌های خود ابراز امیدواری کرد که در سال‌های آینده شاهد رفع مشکلات موجود و برگزاری هرچه بهتر نمایشگاه کتاب باشیم.
نگاه نو، روایت‌های نو و ایده‌های نو، لازمه تئاتر خیابانی پویا و درخور جامعه امروز
مسلم قاسمی، نویسنده و پژوهشگر تئاتر، در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار میزهنری، به مشکلات تئاتر خیابانی در ایران و راهکارهای رفع آن‌ها پرداخت.
قاسمی در ابتدای صحبت خود، به فقدان برنامه‌ریزی، تدبیر و خرد در حوزه تئاتر خیابانی اشاره کرد و گفت: این موضوع، به عنوان یکی از مشکلات بزرگ این هنر، گریبانگیر آن شده است.
وی در ادامه، به عدم وجود شناخت درست از تئاتر خیابانی به عنوان چالشی دیگر در این زمینه اشاره کرد و افزود: علی‌رغم انتقادات و راهکارهای ارائه شده توسط کارشناسان و اهالی فن، هنوز شاهد اقدامات موثری در جهت شناخت و احیای این هنر نیستیم.
این پژوهشگر تئاتر، با بیان اینکه هنوز به تعریف جامعی برای تئاتر خیابانی نرسیده‌ایم، گفت: این موضوع، منجر به مشکلات عدیده‌ای در اجراهای جشنواره‌ای و مناسبتی می‌شود.
قاسمی در ادامه به ارائه راهکارهایی برای رفع این مشکلات پرداخت و گفت: آموزش عملی و علمی، برگزاری کارگاه‌های آموزشی منطقه‌ای، دعوت از گروه‌های مطرح تئاتر خیابانی، شرکت در تبادلات فرهنگی و هنری با جشنواره‌های بین‌المللی، و… باید در دستور کار قرار گیرد.
وی همچنین بر ضرورت ایجاد یک کانون و اتحادیه رسمی برای تئاتر خیابانی تاکید کرد و افزود: این کانون باید متشکل از کارشناسان و اساتید این حوزه باشد و با اشراف فکری، فرهنگی و اداری، جشنواره‌های تئاتر خیابانی را زیر چتر حمایتی خود قرار دهد.
قاسمی در پایان صحبت‌های خود، به ضرورت تجدید نظر در روش‌ها و ایده‌های نو در تئاتر خیابانی اشاره کرد و گفت: تا زمانی که نگاه خودمان به این هنر جدی نباشد، نگاه مسئولان نیز همین خواهد بود.
وی در ادامه افزود: باید روش‌های روایتی و نمایشگونه مناسبتی و تکراری و موضوعات نازل، جای خود را با طرح‌ها و ایده‌هایی که لازمه یک تئاتر پویا، پژوهشگر و درخور جامعه کنونی ماست تغییر دهد.
موسیقی نواحی، زبانی گویا برای روایت هویت و همدلی اقوام ایرانی
کوروش اسدپور، خواننده و پژوهشگر برجسته موسیقی بختیاری، در گفتگویی اختصاصی با خبرنگار میزهنری، ضمن تأکید بر نقش بی‌بدیل موسیقی در ایجاد وحدت و همدلی میان اقوام ایرانی، از کم‌توجهی‌ها به این گنجینه ارزشمند فرهنگی انتقاد کرد.
اسدپور با اشاره به اشتراکات عمیق در ذات و ماهیت موسیقی نواحی مختلف ایران، عنوان داشت: “موسیقی به مثابه زبانی گویا، فرهنگ، تاریخ و هویت اقوام ایرانی را روایت می‌کند و نغمه‌های آن، پیام‌آور همدلی و یگانگی میان مردمی است که از دیرباز در کنار یکدیگر زیسته‌اند.”
وی در ادامه با گلایه از کمبود توجه به موسیقی نواحی، خواستار برگزاری جشنواره‌های بیشتر در تمامی استان‌های کشور شد و افزود: “ضروری است با نگاهی نو و حمایتی همه‌جانبه، به هنرمندان این عرصه توجه شود و مشکلات و موانع پیش روی آنان مرتفع گردد.”
این خواننده و پژوهشگر موسیقی بختیاری، فقدان بیمه برای هنرمندان موسیقی نواحی را از جمله چالش‌های این حوزه برشمرد و تصریح کرد: “باید نهادی متولی حمایت مادی و معنوی از این هنرمندان ارزشمند باشد تا دغدغه‌های معیشتی و بیمه‌ای آنان مرتفع و زمینه تمرکز بیشتر بر خلق آثار فاخر فراهم گردد.”
اسدپور با ابراز نگرانی از بی‌توجهی به نسل جدید، هشدار داد: “در صورت ادامه این روند، شاهد گسست نسل‌ها و انزوای موسیقی نواحی خواهیم بود. گنجینه‌ای از دستگاه‌ها، مقام‌ها و ملودی‌های بی‌نظیر در این موسیقی نهفته است که هنوز ناشناخته مانده و چه حیف که نسل نو از این میراث گرانبها محروم شود.”
وی در پایان این گفتگو، ضمن تأکید بر ضرورت حمایت از موسیقی اصیل ایرانی، خاطرنشان کرد: “باید با بها دادن به این گنجینه فرهنگی، فرزندانمان را از پناه بردن به موسیقی‌های غربی که هیچ سنخیتی با فرهنگ و هویت ما ندارند، بازداریم و زمینه را برای شکوفایی و بالندگی هرچه بیشتر موسیقی نواحی ایران فراهم نماییم.
“سپاس از همراهیتان”
